منبع: https://www.sony.com/en/SonyInfo/design/interviews/ambie/index.html
هوسودا: با نگاهی به اولین طراحی، فکر می‌کنم که ما بیش از حد به جنبه کاربردی تکیه کردیم: ایده «خارج از گوش» تقریباً تنها بعد بود. ما نیاز داشتیم تمرکز را تغییر دهیم – همه چیز در مورد نحوه تعامل مردم با موسیقی در سطح پایه‌تری بود. ما به بیرون برگشتیم و مردمی را که در خیابان ها راه می رفتند تماشا می کردیم و به این فکر می کردیم که موسیقی متن های شخصی آنها چگونه به نظر می رسد. به ساحل زدیم، نشستیم و زنی را تماشا کردیم که روی شن ها قدم می زد. ما از خود پرسیدیم: «فکر می‌کنید او چه چیزی را می‌خواهد بشنود» در برابر صدای امواج؟ من شروع کردم به ارائه آن داستان پنهان – آن روایتی که کاربر و محصول را به هم می‌پیوندد – به شکلی ملموس‌تر و بصری.
1. تیم در ایجاد شکل اولیه گوش بند، تجسمی از صدایی که در گوش کاربر جاری می‌شود، نه تنها بر قابلیت پوشیدن تمرکز کرد، بلکه بر جلوگیری از نشت صدا و یافتن زاویه بهینه بلندگو نیز تمرکز کرد. 2. آزمایشات میدانی تیم یکی از بزرگترین موانع محصول را نشان داد: اطمینان از پوشیدن بهینه. با توسعه بیش از 100 نمونه اولیه مختلف، این تیم – هرگز در بازگشت مستقیم به تابلوی نقاشی تردید نداشت – به سرعت طرحی را ارائه کرد که همه آنها احساس خوبی نسبت به آن داشتند. 3. با ترکیب انواع سیلیکون با سطوح سختی مختلف و اعمال یک درمان سطحی خاص، این تیم طرحی را ایجاد کردند که هم راحتی را به حداکثر می رساند و هم بافتی نرم و آرام را ارائه می کرد.
بازگشت: با بینش Hosoda نسبت به شخصیت هدف ما، طراحی ایده آل به تدریج مورد توجه قرار گرفت. ما در نهایت نامی را به این ایده دادیم – «گوش بند صوتی» – که به ایجاد تمایز از هدفون های سنتی کمک کرد، هویت محصول را به عنوان پلتفرمی برای «تجارب جدید» شکل داد و حتی زمینه را برای یک استراتژی تبلیغاتی فراهم کرد.
