ایکدابا نزدیک شدن به پروژه، میخواستیم از طرحهای سونی و فناوریهای سونی استفاده کنیم تا ارزش تجربه جدیدی را در عکاسی هنری به ارمغان بیاوریم. به محض اینکه خبر به دست آمدن ما در نمایشگاه PHOTO MIYOTA را دادیم، شروع به صحبت در مورد استفاده از فناوری منحصر به فرد این شرکت برای تشخیص اجسام متحرک و استفاده از آن در عکس ها کردیم. این فناوری است که می تواند به طور خودکار یک فرد را در یک تصویر مشخص شناسایی کند، فرد را از تصویر اصلی “استخراج” کند و سپس فرد را روی یک تصویر کاملاً متفاوت قرار دهد – همه در زمان واقعی. سونی قبلاً این فناوری را در دستگاه REA-C1000 Edge Analytics استفاده کرده است. بنابراین باید به این فکر کنیم که چگونه ممکن است به نوع جدیدی از تجربه تبدیل شود. در نهایت، به یک ایده اولیه رسیدیم: قرار دادن افراد در کارهای عکاسی، که فکر می کردیم می تواند جالب باشد. سازماندهندگان PHOTO MIYOTA نیز چنین فکر میکردند—آنها همان پتانسیل ما را دیدند و گفتند که میخواهند آن را در ویترین قرار دهیم. به این ترتیب پروژه پیش رفت.
اوگوراهمانطور که ما به دنبال عکس هایی بودیم که برای مفهوم ما مناسب باشد، به آثار بسیاری از هنرمندان مختلف نگاه کردیم. یکی از مواردی که واقعا ما را جذب کرد یک مجموعه عکس به نام “BAU” توسط آقای تاکاشی سوزوکی بود. موضوع اصلی اطلاعرسانی به آثار، ایده «شکاف تشخیص» است که هنگام مشاهده یک تصویر شکل میگیرد، پدیدهای که آقای سوزوکی از طریق ترکیب اسفنجهای رنگارنگ در اشکال مختلف آن را برجسته کرده است. بسته به دیدگاه بیننده، یک اسفنج ممکن است مانند یک ساختمان به نظر برسد. ممکن است شبیه چهره یک فرد باشد. ممکن است در کل شبیه چیز دیگری باشد. موضوعات عکس ها هویت زیبایی شناختی جالبی دارند و نتیجه مفهومی آن نیز به همان اندازه قانع کننده است. برای ما، این بوم ایدهآل برای مفهوم غوطهوری بود – حضور در عکسها به معنای واقعی کلمه قدم گذاشتن در شکاف تشخیص است. ما همچنین میدانستیم که با توجه به اینکه بازدیدکننده در عکس چگونه میتواند به ظاهر آن بیافزاید، یک اثر هنری جدید خلق میکند. وقتی در مورد استفاده از “BAU” به آقای سوزوکی نزدیک شدیم، او بلافاصله سوار شد. او دوست داشت که چگونه این یک برداشت کاملاً جدید از هنر است، چیزی که فراتر از مرزهای مرسوم عکاسی هنری است. با آن، ما باید روی ایجاد تجربه واقعی کار کنیم.